တ​ေစၦ​ေလး-အျပာစာ​ေပ

ေလွခါးမ်ားကုိ တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း လွမ္းတက္ျပီး၊ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အေပၚထပ္သုိ႔ ရာဇာေရာက္ခဲ့သည္။

“အဘေရာက္ေနတာၾကာျပီလား ျပဳံးေမာင္။”

ရာဇာက အခန္းေပါက္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ျပဳံးေမာင္ကုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။

“ၾကာျပီ ဗုိလ္ၾကီး တစ္နာရီေလာက္ရွိျပီ။”

“ရာဇာ ေရာက္လာျပီလား ၀င္ခဲ့။”

ရာဇာက အနည္းငယ္တြန္႔ေက်ေနေသာ ယူနီေဖာင္းကုိ လက္ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္လုိက္ျပီး၊ အခန္းတြင္းသုိ႔ ၀င္ျပီး အေလးျပဳ လုိက္သည္။ စားပြဲေနာက္က ဆုံလည္ထုိင္ခုံမွာ ထုိင္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးက စားပြဲေရွ႕မွာ ခ်ထားေသာထုိင္ခုံကုိ ညႊန္ျပလုိက္ျပီး။

“လာ ရာဇာ ထုိင္။ ျပဳံးေမာင္ေရ အခန္းတံခါးကုိ ပိတ္လုိက္ျပီး ေလွခါးအတက္မွာ သြားေစာင့္လုိက္။ ဘယ္ဧည့္သည္လာလာ ေအာက္ထပ္ကဘဲ ေစာင့္ခုိင္းၾကားလား။”

“ဟုတ္…အဘ…”

ျပဳံးေမာင္က တံခါးကုိေစ့လုိက္ျပီး ေလွခါးဘက္ကုိထြက္သြားပါတယ္။ ဗုိလ္ျပဳံးေမာင္ရဲ႕ ရႈးဖိနပ္သံတစ္ေဒါက္ေဒါက္က ေ၀းကြာသြားျပီး ေလွကားရင္းမွာ ရပ္သြားသံကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ရာဇာ ကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ နယ္မွာတာ၀န္က်ေနတဲ့သူ႔ကုိ ဒီကုိ ေခၚျပီ ဆုိကတည္းက သူ႔ကုိ အထူးတာ၀န္တစ္ရပ္ ေပးေတာ့မယ္ဆုိတာ သိေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရာဇာဟာ အထူးေလ့က်င့္ထားတဲ့ တပ္ဖြဲ႔၀င္ တစ္ေယာက္ပါ။ အသက္က (၂၅)၀န္းက်င္ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ထူးခြ်န္မႈေတြ ၾကိဳးစားမႈေတြေၾကာင့္ အထူးတပ္ဖြဲ႕ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရာထူးတုိး ခဲ့တာပါ။ ေရွ႔မွာ ထုိင္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ၾကီးက သူ႔ေရွ႕ကဖုိင္တြဲတစ္ထပ္ၾကီးကုိ ေပးလုိက္ျပီး၊

“ကဲ ဗုိလ္ၾကီးရာဇာ..ဒီထဲမွာ အမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အကုန္ပါပါတယ္။ ဒီတာ၀န္ကုိ စီအုိင္ဒီကေန စုံစမ္းဖုိ႔ ခဲယဥ္းေနတာေၾကာင့္ ဒုိ႔အဖြဲ႔ကုိ အကူအညီေတာင္းခဲ့တာပါ။ အေရးလဲၾကီးတယ္။ စုံစမ္းေနစဥ္ ကာလအတြင္းမွာ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ မင္းဆက္သြယ္ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထား ပါတယ္။ အမႈကုိေတာ့ မေပၚေပၚေအာင္ စုံစမ္းပါ။ မင္းအရည္အခ်င္းေတြကုိ သိျပီးသားျဖစ္လုိ႔ မင္းကုိယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ တာ၀န္ေပးတာပါ။ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ထုိက္တန္တဲ့ရလာဒ္ကုိ မင္းျပႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကုိယ္ယုံၾကည္တယ္။ ဘာတင္ျပစရာရွိေသးလဲ။”

“မရွိပါဘူး အဘ။”

“ေအးေအး…မင္းလုိအပ္တဲ့ ကိစၥေတြစီစဥ္စရာရွိတာေတြအတြက္ လုိအပ္တာေတြကုိ ဗုိလ္ျပဳံးေမာင္က စီစဥ္ေပးလုိက္မယ္။”

“ဟုတ္..အဘ”

ရာဇာက ထုိင္ရာမွထလုိက္ျပီး…အေလးျပဳလုိက္ကာ အခန္းျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ ၾကီးေလးေသာ တာ၀န္တစ္ရပ္က သူ႔ေခါင္းေပၚ ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ရင္ထဲပင္ ေလးလာမိသည္။

ဗုိလ္ျပဳံးေမာင္က ..”ဗုိလ္ၾကီးအဆင္ေျပခဲ့ရဲ႔လား။”

“အင္း…” လုိ႔ဘဲ သူတုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္သည္။ ေအာက္ထပ္ကုိ ျပန္ဆင္းလာခဲ့ျပီး ကားပါကင္တြင္ရပ္ထားေသာ သူ႔ကားကုိ ထုတ္ကာ သူတည္းခုိေနေသာ ဟုိတယ္သုိ႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ဟုိတည္က အခန္းထဲေရာက္မွ သူ႔ကုိေပးလုိက္ေသာ အမႈတြဲကုိ သူေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္ရဦးမည္။ ေခါင္းထဲျငီးေငြ႔ေငြ႔ျဖစ္လာသျဖင့္ ကားေမာင္းရင္း သီခ်င္းဖြင့္ နားေထာင္လုိက္သည္။ သီခ်င္းက ကားထဲတြင္ ပ်ံ့လြင့္လာသည္။ ဗုိလ္ၾကီးရာဇာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခုဏကအမႈကိစၥကုိ ေခတၱခဏေတာ့ ေမ့သြားေခ်ျပီ။ သူအင္အားျပည့္ေအာင္ အနားယူဦးမည္။ ျပီးလ်ွင္ေတာ့ … သူ႔ကုိတာ၀န္ေပးအပ္ထားသည့္ ေနရာသုိ႔။
(၂)

ကၽြန္းသာယာ အပန္းေျဖစခန္း။
ျမိတ္ျမိဳ႕မွသြားလွ်င္ ေရမုိင္(၁၅၀)ေက်ာ္တြင္ ရွိေသာ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းေပၚတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ ဖြင့္လွစ္ထားတာၾကာျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ကၽြန္းေပၚတြင္ ဟုိတယ္တစ္ခုတည္း ဖြင့္လွစ္ထားသည္က တစ္ေၾကာင္း။ ဖုန္းလုိင္းကလည္း မိတစ္ခ်က္ မမိတစ္ခ်က္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက တစ္ပတ္တစ္ခါတည္း အဆုိပါကၽြန္းသုိ႔ သေဘၤာငယ္တစ္စီးသာ အသြားအျပန္ရွိသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ သြားလုိသူမ်ားအေနျဖင့္ သြားေရးလာေရး လြယ္ကူေသာ အျခားကၽြန္းမ်ားသုိ႔သာ သြားေရာက္ေလ့ရွိၾကသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔။ ထုိကၽြန္းသုိ႔ ျမိတ္မွ သေဘၤာထြက္သည့္ေန႔။ ရာဇာကဆိပ္ခံေဘာတံတားေပၚမွ သေဘၤာေပၚသို႔ တက္လုိက္သည္။ သေဘၤာ အငယ္စားေလးပင္။ ခရီးသည္က စုစုေပါင္း သူႏွင့္မွ(၇)ေယာက္သာ။ သူတစ္ေယာက္တည္း သူစိမ္း။ က်န္ေသာ(၆)ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုတစ္စု။ အသက္ (၂၀)ေက်ာ္ ၀န္းက်င္ လူငယ္(၆)ေယာက္။ မိန္းကေလး(၃)ေယာက္၊ ေယာက်ၤားေလး(၃)ေယာက္။ သေဘၤာက ထုိကၽြန္းမွ ဟုိတယ္ပုိင္ရွင္၏ သေဘၤာဟု သိရသည္။ အလုပ္သမားက (၂)ေယာက္၊ မာလိန္မွဴးကတစ္ေယာက္။

“ကဲ….သြားၾကရေအာင္.”

သေဘၤာမာလိန္မွဴးျဖစ္ဟန္တူသည့္ အဘုိးၾကီးက ေက်ာက္ဆူးၾကိဳးကုိ ျဖဳတ္လုိက္ျပီး၊ သေဘၤာကုိ ကမ္းမွ ခြာလုိက္သည္။ သေဘၤာက ကၽြန္းသာယာဆီသုိ႔ စတင္ထြက္ခြာေခ်ျပီ။ ရာဇာလည္း ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ေရျပင္မ်ားသာ။ ကၽြန္းသာယာမွာ.. သူစုံစမ္းရမည့္ေနရာကား ကၽြန္းသာယာမွာ ရွိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္က ကၽြန္းသာယာတြင္ လူေပ်ာက္မႈတစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားလူငယ္တစ္စု ထုိကၽြန္းသာယာသုိ့ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကသည္။ အေပ်ာ္ေလ့လာေရး ခရီးေပါ့။ ထုိခရီးစဥ္တြင္ ၀င္မီ ဆုိေသာ ေကာင္မေလးကား မုိးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းသည့္ ညတစ္ညတြင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္။ ကၽြန္းအႏွံ႔ ပုိက္စိတ္တုိက္ လုိက္ရွာေသာ္လည္း မေတြ႔ဟု ဆုိသည္။ က်န္ခဲ့ေသာ လူငယ္မ်ားကုိ ေမးေသာ္လည္း သူတုိ႔လည္းမသိ။ ထုိညက မုိးရြာေနသျဖင့္ ကုိယ့္အခန္းကုိယ္ အိပ္ေနၾကျပီး၊ ၀င္မီ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတာကုိ မသိလုိက္ဟု ဆုိၾကသည္။ ထုိ ၀င္မီ ဆုိေသာ ေကာင္မေလးကား သူေဌးၾကီးတစ္ဦး၏ သမီး။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး။ ဘာေတြျဖစ္လုိ႔ျဖစ္ခဲ့သည္ ဆုိတာကုိ သူ႔အေဖက သိလုိေနသည္။ အၾကီးပုိင္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိသျဖင့္ သူမအေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးစုံစမ္းၾကေသာ္လည္း မထူးျခား။ ထူးျခားသည္က ၀င္မီ တည္းသြားေသာ အခန္းတြင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေသြးလက္၀ါးရာ တစ္ခုေပၚေပၚလာသည္ဆုိေသာ သတင္း။ ျပီးေတာ့ ထုိဟုိတယ္တြင္ ည(၁၂)နာရီခန္႔ အခန္းတံခါးမ်ားကုိ ေခါက္သျဖင့္ တံခါးဖြင့္ၾကည့္လွ်င္ အရိပ္တစ္ခုျဖတ္ေျပးသြားတာ ျမင္ရျပီး၊ လုိက္ၾကည့္လ်ွင္ ဘာမွမေတြ႕ရဘူး ဆုိေသာ သတင္းပင္။ ၀င္မီ နဲ႔ အတူသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ႏွစ္တုိင္း ဒီလုိအခ်ိန္ေရာက္လ်ွင္ သူတုိ႔ဖုန္းတြင္ Message တစ္ခု၀င္ျပီး ကၽြန္းေပၚသုိ့ စုသြားတတ္ၾကသည္ ဆုိေသာသတင္းကုိ ရခဲ့သည္။ ယခု သေဘၤာေပၚတြင္ သူျမင္ေနရေသာ လူငယ္(၆)ေယာက္ကား ၀င္မီ ဆုိေသာ ေပ်ာက္ဆုံးေနသည့္ မိန္းကေလး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္ကုိ ရာဇာတစ္ေယာက္ သိထားျပီးသား ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

(၃)
ေရလမ္းခရီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခရီးက အနည္းငယ္ေတာ့ ေႏွးသည္။ ရာဇာလည္း ကုန္းပတ္ေပၚသုိ႕ ခဏတက္ခဲ့သည္။ ခုနက လူငယ္အုပ္စုထဲမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကုန္းပတ္ေပၚမွာ သူ႔ထက္အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။

“အဟမ္း..” ရာဇာ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန္႔လုိက္သည္။ ေကာင္မေလးက အနည္းငယ္ ျပဳံးုျပလုိက္သည္။

“ဒီက ညီမေလးတုိ႔က ကၽြန္းသာယာ သြားၾကမလုိ႔လား.။”

“ဟုတ္ အကုိ….ညီမတုိ႔က ႏွစ္တုိင္း ကၽြန္းသာယာ သြားေနက်ေလ။”

“ေၾသာ္…။”

“ဒီကအကုိက အလည္ဘဲလား။”

“ဆုိပါေတာ့ ညီမေရ။ အကုိ႔နာမည္က ရာဇာပါ။”

“ဟုတ္ .ညီမနာမည္က စုိးစိုးေ၀ပါရွင့္.။”

“ဒါနဲ႔ အကုိက ကၽြန္းသာယာကုိ ဘာကိစၥ”

“ရန္ကုန္ကပါ……။ ကၽြန္းသာယာကုိ မေရာက္ဖူးလုိ႔။ ျပီးေတာ့ အဲ့ကၽြန္းက သာယာတယ္လုိ႔ ေျပာၾကလုိ႔ေလ။ အပန္းေျဖရင္း လာခဲ့တာ။”

ဟင္. စုိးစုိးေ၀.ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာက အံ့ၾသသြားေသာမ်က္ႏွာ။

“အကုိ႔ကုိ ကၽြန္းသာယာက သာယာတယ္လုိ႔ ဘယ္သူက ေျပာတာလဲ။”

“အင္း… အကုိ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေျပာတာပါ။”

“ဒါဆုိရင္ေတာ့ အကုိညာခံလုိက္ရျပီ။ အဲ့ကၽြန္းကေလ….။”

“အဲ့ကၽြန္းက ဘာျဖစ္လုုိ႔လဲ ညီမေလးရဲ႕။”

“ဟုိ..ဟုိ..” ေကာင္မေလးက တစ္ခုခုကုိ ထိတ္လန္႔ေနေသာ ပုံစံ။

“ဟဲ့.. စုိးစုိး နင္က ဒီကုိ ေရာက္ေနတာကုိး။”

စုိးစုိးေ၀ရဲ့ ပုခုံးကုိပုတ္ရင္း ေျပာလုိက္ေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ ေနာက္မွာ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္လဲ ပါေသးသည္။

“လန္႔လုိက္တာ ရုိစီရယ္ …အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႔။”

“ခစ္ခစ္… နင္က သာယာေနတာကုိးဟ။”

“အုိ…” စုိးစုိးေ၀ အနည္းငယ္ေတာ့ရွက္သြားဟန္တူသည္။ မ်က္ႏွာေလးနီသြားသည္။

“နင္ကလဲဟာ.. ဒီကအကုိကုိအားနာစရာ။”

“ဟိဟိ. ဆာရီးေနာ္.. အကုိ ညီမတုိ႔က စေနက်မုိ႔လို႔။”

“ရပါတယ္ဗ်ာ..”

ရာဇာက ေဆးလိပ္ဗူးကုိ ထုတ္ရင္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကုိ ထုတ္ဖြာလုိက္သည္။ ေနာက္မွ ပါလာေသာ ေယာက်ၤားေလးကုိ တစ္လိပ္ လွမ္းေပးရင္း။

“ဒီက ညီေလး ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္လား။”

ထုိေကာင္ေလးက ေဆးလိပ္ကုိယူလုိက္ျပီး၊

“ဟုတ္..ေက်းဇူး အကုိ။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ေမာင္ေမာင္ပါ အကုိ။”

စုိးစုိးေ၀ႏွင့္ ရုိစီတုိ့ကား ကုန္းပတ္တစ္ဖက္ကုိသြားျပီး စကားေျပာေနၾကသည္။ ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ရာဇာလည္း စကားတေျပာေျပာျဖင့္ ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ရာဇာက သူတုိ႔နာမည္ေတြအားလုံးကုိ သိျပီးသားျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလး(၃)ေယာက္နာမည္က စုိးစုိးေ၀၊ ရုိစီ၊ ႏြယ္သာကီ။ ေယာက်ၤားေလး(၃)ေယာက္ နာမည္က ေမာင္ေမာင္၊ သာထက္၊ နုိင္မင္းဆုိတာ သူအားလုံးသိျပီးသားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအားလုံးကုိလဲ စုံစမ္းစုေဆာင္းထားျပီးသားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔လူငယ္အားလုံးသည္ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္က ကၽြန္းသာယာမွာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ျပီး၊ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ရွာမေတြ႔ခဲ့ေသာ ၀င္မီဆုိသည့္ေကာင္မေလး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။

(၄)
(ေမာင္ေမာင္)
အသက္(၂၃)ႏွစ္ခန္႔။ သူ၏ မိဘမ်ားက မုိင္းရႈးျမိဳ႕မွ ေက်ာက္သူေဌးမ်ား။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ သတၱေဗဒျဖင့္ ဘြဲ႕ရထားသည္။ ယခု ရန္ကုန္တြင္ မုိဘုိင္းဖုန္းမ်ဳိးစုံ၊ လ်ွပ္စစ္ပစၥည္း ေရာင္းသည့္ ဆုိင္ၾကီးတစ္ဆုိင္ဖြင့္ထားသည္။

(သာထက္)
အသက္(၂၃)ႏွစ္ခန္႔။ ဇာတိက ရန္ကုန္ကပင္။ ၄င္း၏ မိဘမ်ားက ဆုံးပါးသြားျပီ။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔အတြက္ အေမြအႏွစ္မ်ားစြာ ခ်န္ထားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ သတၱေဗဒျဖင့္ ဘြဲ႕ရထားသည္။ ယခု ရန္ကုန္တြင္ ေမာင္ေမာင္ႏွင့္အတူူဆုိင္အား တစ္၀က္စီ ပုိင္ဆိုင္ထားသည္။

(ႏုိင္မင္း)
အသက္(၂၃)ႏွစ္ခန္႔။ ဇာတိက မႏၱေလးက။ ၄င္း၏မိဘမ်ားက လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ေလာက္က ကားေမွာက္ျပီး ဆုံးပါးသြားသည္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ စိတ္ပညာျဖင့္ ဘြဲ့ရထားသည္။ ရန္ကုန္က သူ႔ဦးေလး၏ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနသည္။

(စုိးစုိးေ၀)
အသက္ (၂၃)ႏွစ္ခန္႔။ မိဘမ်ားက ကုန္သည္ေတြပင္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ အဂၤလိပ္စာအထူးျပဳျဖင့္ ဘြဲ့ရထားသည္။ ယခုေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ လုပ္ကုိင္ေနသည္။

(ႏြယ္သာကီ)
အသက္ ၂၃ ႏွစ္ခန္႔။ ဇာတိက ေတာင္ၾကီးက ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ အဂၤလိပ္စာျဖင့္ ဘြဲ့ရထားသည္။ သူမမိဘမ်ဳိးရုိးက ေစာ္ဘြားမ်ဳိးႏြယ္ေတြလုိ႔ သိရသည္။ သူမမိဘမ်ား၏ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနသည္ဟု သိရသည္။

(ရုိစီ)
အသက္က (၂၃)ႏွစ္ခန္႔။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ သတၱေဗဒျဖင့္ ဘြဲ့ရထားသည္။ သူမအေဖက တရုတ္၊ သူမအေမ ကရွမ္းျဖစ္သည္။ ဇာတိက ရန္ကုန္ကပင္။ သူမက ထက္ျမတ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ဆုိရမည္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္ေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ကုမၸဏီေပါင္းမ်ားစြာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာတြင္ ဦးေဆာင္ေနသူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေတာ့ လြန္စြာခင္ခင္မင္မင္ ေနတတ္ျပီး ပြင့္လင္းေဖာ္ေရြသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း သိထားသည္။
သူမတုိ႔ သူငယ္ခ်င္း၀င္မီဆုိသူေကာင္မေလးကား အစုိးရအရာရွိၾကီးတစ္ဦး၏ သမီး။ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္က သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ စုျပီး အေပ်ာ္ခရီး ခုိးထြက္ခဲ့ၾကစဥ္ ၀င္မီတစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

(၅)
ႏြယ္သာကီ ဖုန္းမွ message ကုိျပန္ျပီး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ဒါေရာဆုိ အႀကိမ္ ၂၀ ထက္ မနည္းေတာ့ဟု ထင္မိသည္။

“ငါ့ကုိကယ္ပါ ေယာင္းမတဲ႔။”

message ပုိ႕ေသာဖုန္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဝင္မီ့ဖုန္း။ သူမႏွင့္ ဝင္မီ။ ျပီးေတာ့ ဝင္မီ့ေကာင္ေလး ျဖိဳးေမာင္ေမာင္သာ သိေသာဖုန္း။ လြန္ခဲ႔ေသာ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ဝင္မီႏွင့္သူမ သြားဝယ္ခဲ႔ေသာနံပါတ္။ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ား မသိ။ ထုိဖုန္းmessage ကုိ သူမ ခဏခဏ ရသည္။ ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ ဝင္မီေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီး ေနာက္ပုိင္းေပါ့။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ေခၚေသာ္လည္း ဖုန္းကမကုိင္။ တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပင္။ ဝင္မီေရ နင္ဘယ္မ်ားေရာက္ေနလဲ ဝင္မီတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ပါေစလုိ႔ သူမဆုေတာင္းေနမိသည္။ ဝင္မီႏွင့္သူမကား အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားထက္ ပုိရင္းႏွီးသည္။ အေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလ်ွင္ အျမဲတမ္းတုိင္ပင္ေနက်။ ထူးဆန္းေနတာက ဝင္မီေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီး ေနာက္ပုိင္း သူမ ထုိဖုန္း Message ကုိ ဝင္မီရဲ႕ဖုန္းမွ ပုိ႔ပုိ႔ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ျပီးေတာ့ ခရီးအတူထြက္ခဲ႔သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံသုိ့ ဝင္မီ၏ တစ္ျခားဖုန္းတစ္လုံးက ဝင္မီေပ်ာက္သြားသည့္ရက္ ေရာက္လ်ွင္ ဖုန္းေခၚဆုိျခင္းခံရျပီး ျပန္ကုိင္လ်ွင္မေျဖေႀကာင္း၊ ထုိဖုန္းဝင္သည့္ညဆုိလ်ွင္ သူတုိ႔ရဲ႕အိမ္ခန္းေတြ အတြင္းမွာ ညတုိင္လ်ွင္ ဝင္မီနဲ႔တူသည့္ ဆံပင္ေရစုိေနသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကုိ မျမင္ရဘဲ ေရာက္လာတတ္သည္ဆုိေသာ သတင္း။ ဒီလုိထူးဆန္းေသာ အျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္လာျပီး၊ ေနာက္ပုိင္းတြင္ သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကၽြန္းေပၚကုိ တစ္နွစ္ သြားခဲ႔ေသးသည္။ သူမကေတာ့ ထုိအခ်ိန္မွာ ခရီးလြန္ေနသျဖင့္ လုိက္ပါခဲ႔ျခင္း မရွိခဲ႔။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူမလုိက္ျဖစ္ေအာင္ လုိက္မည္ဆုိျပီး၊ အေရးႀကီးအလုပ္မ်ားကုိ လက္စသတ္ကာ လုိက္ပါလာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္မွာ သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုအျပင္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ လုိက္ပါလာတာကုိ ေတြ႔ရသည္။ ကုိရာဇာလုိ႔ သိရသည္။ လူပုံစံကေတာ့ ေယာက်ၤားပီသျပီး ေယာက်ၤားေခ်ာေခ်ာေသာသူတစ္ေယာက္၊ ေဖာ္လည္းေဖာ္ေရြျပီး ခင္မင္တတ္ဟန္ တူသည္။ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြနဲ႕ ခရီးတစ္ဝက္ေလာက္မွာပင္ ခင္မင္ ေနႀကျပီျဖစ္သည္။ ႏြယ္သာကီ သက္ျပင္းခ်လုိက္သည္။ ကၽြန္းသာယာကုိ မႈံျပျပေလး လွမ္းျမင္ေနရျပီ။ မၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း ေရာက္ေတာ့မည္။

(၆)

သေဘၤာငယ္ကား ကၽြန္းသာယာ ေဘးက ဆိပ္ကမ္းဆီသုိ႔ ကပ္လုိက္ေခ်ျပီ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ သေဘၤာေပၚမွဆင္းျပီး ျမင္ေနရေသာ သုံးထပ္ဟုိတယ္ အေဆာက္အအုံႀကီးဆီသုိ႔ သြားႀကေခ်ျပီ။ ႏြယ္သာကီလည္း ဆင္းျပီးမွ သူမဖုန္းေလး က်န္ခဲ႔သည္ကုိ သတိရသျဖင့္ သေဘၤာေပၚျပန္တက္ျပီး ျပန္ယူေနသျဖင့္ ေနာက္က်သြားသည္။ သေဘၤာေပၚမွ ကမ္းေပၚထုိးတင္ထားေသာ ကုန္းပတ္ေပၚ တက္စဥ္ “အေမ့” ေရျဖင့္ေခ်ာေနသျဖင့္ ေခ်ာ္လဲမလုိျဖစ္သြားသည္။ အုိ့ ႏြယ္သာကီကုိ ေနာက္မွ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဖမ္းထိန္းေပးလုိက္သည္။ သေဘၤာေပၚမွာပါလာေသာ ကုိရာဇာဆုိသည့္ လူစိမ္း။

“ညီမေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား။”

“ဟုတ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အကုိ။”

ကုိရာဇာက ျပဳံးလုိက္ျပီး၊ “ရပါတယ္ညီမေလး။”

“သြားရေအာင္ေလ ဒီကအကုိ။”

သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကား ကမ္းေပၚသုိ႔ တက္ခဲ႔ျပီး စကားတေျပာေျပာျဖင့္ လမ္းေလ်ွာက္ လာခဲ႔သည္။

“ညီမေလးကုိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျမင္ဖူးသလုိဘဲ။”

ကုိရာဇာ့ စကားေၾကာင့္ ႏြယ္သာကီ ထူးဆန္းသြားသည္။ သူမလဲ ကုိရာဇာကုိ ျမင္ဖူးသလုိလုိ ဘယ္ေနရာမွာမွန္း စဥ္းစားမရ။

“ဒါနဲ႔ ညီမေလးမွာ အမရွိလား။”

“အင္း အမရွိတယ္ အကုိ။ မနန္းသူဇာ တဲ႔။”

“ဟင္ ဒါဆုိ ေတာင္ႀကီးကမဟုတ္လား။ (10) တန္းတက္တုန္းက (***) ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ေနခဲ႔တာေလ။”

“ဟုတ္တယ္ အကုိ။ မမသူဇာနဲ႔အကုိက သိလုိ့လား။”

“ဟား သိတာေပါ့ ညီမေလးအမနဲ႔အကုိနဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ ဒါနဲ႔ သူဇာအိမ္ေထာင္က်သြားျပီ ၾကားတယ္။”

“ဟုတ္တယ္ အကုိ ကေလး ၁ ေယာက္ရေနျပီ။”

“ေၾသာ္ ဟုတ္လား။ ကေလးရတာေတာ့ မသိလုိက္ဖူး။”

ႏြယ္သာကီ ကား ကုိရာဇာ ထူးထူးျခားျခား ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားတာ သိလုိက္သည္။ ရာဇာ့အေနႏွင့္ေတာ့ အတိတ္ကုိ ျပန္ေဆြး ရတာေပါ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ ႏြယ္သာကီ့အမ နန္းသူဇာႏွင့္ သူကား ငယ္ရည္းစားေတြ။ ႏြယ္သာကီ က နန္းသူဇာ ျပျပေနသည့္ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ တြဲရုိက္ထားသည့္ပုံမွာ ျမင္ဖူးတာ။ ျမင္ဖူးတုန္းက ငယ္ငယ္ေလး။ အခုေတာ့ သူ့အမနန္းသူဇာထက္ပင္ လွေနေသး။

(၇)
“ေမာင္ မကဲနဲ႔ကြာ။”

နန္းသူဇာက ရာဇာ့ရင္ဘတ္ကုိ လက္သီးဆုပ္ကာ မနာေအာင္ ထုရင္းေျပာလုိက္သည္။

“မရဘူး ဟင္း။”

“ျပြတ္ အုိ ေမာင္”

ရာဇာက နန္းသူဇာပါးကုိ အနမ္းေခၽြေတာ့ သူမ ရွက္ေနေသးသည္။ ရာဇာက ဗုိလ္သင္တန္း တက္ေနသည္။ ခြင့္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ သူမႏွင့္ လာေတြ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ရာဇာႏွင့္ ေတြ႔သည့္ေနရာကား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အိအိျဖဴအိမ္မွာ ျဖစ္သည္။ အိအိျဖဴကလည္း အလုိက္သိစြာ ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ အိအိျဖဴမိဘေတြကလည္း ေန႔ခင္းဘက္ အလုပ္ကုိယ္စီနဲ႔ အျပင္ထြက္ျပီး၊ ညမွ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရာဇာအတြက္ ok ေပါ့။

“ေမာင္လႊတ္ပါဦးကြယ္။”

“ႏုိးႏုိး” ရာဇာက ပါးစပ္က ေျပာရင္းလက္ကလည္း နန္းသူဇာရဲ႕ သားျမတ္ကုိ အက်ီေပၚမွ ညွစ္ေနသည္။

“အုိ သူေနာ္” နန္းသူဇာဒါဘဲေျပာႏုိင္သည္။ ရာဇာႏွင့္ သူမက ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ၁၀ တန္းကတည္းက။ ရာဇာ့ လက္ကလဲ သြက္လက္သည္။ နန္းသူဇာ အေပၚအက်ီ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္း ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ ေဘာ္လီသာ က်န္သည္။ သူမေနာက္မွ သုိင္းဖက္ကာ နို႔ကုိ ေဘာ္လီေပၚမွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုပ္္ေနျပီး လည္ဂုတ္ေတြ ဆံပင္ေတြကုိ နမ္းေနသည္။ လ်ွာျဖင္ ့ လည္ပင္းေတြကုိ ယက္ေနေတာ့ နန္းသူဇာရင္ေတြ ဖုိလာေတာ့သည္။

“ခိခိ ေမာင္ သူဇာ အူေတြယားလာျပီကြယ္။”

ရာဇာက တစ္လုံးမွမေျပာဘဲ ဆက္နမ္းေနျပီး၊ လက္က သူမထမိန္ကုိ ေျဖေလ်ွာ့လုိက္ကာ ေပါင္ခြၾကားေနရာသုိ့ ကုိင္တြယ္လုိက္သည္။

“အင္း အင္း” သူဇာမ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းသြားျပီး၊ တုိးတုိးေလး ညဥ္းေနသည္။ ရာဇာက သူဇာရဲ႕ ဆပ္စမုိင္ဒါေအာက္မွာ ဖုံးကြယ္ေနျပီး အေျမာင္းလုိက္ေလးျပဴးေနတဲ႔ ေရႊႀကဳပ္အေျမာင္းေလးကုိ ဆပ္စမုိင္ဒါေပၚကေန အကြဲေႀကာင္းအတုိင္း လက္နဲ႔ ပြတ္ေပးေနတာကုိး။ ေရႊၾကဳပ္မွ အရည္ႀကည္ေလးမ်ားက ဆပ္စမုိင္ဒါမွာ စုိစြတ္ေနသည္။

“ေမာင္ လုပ္ခ်င္လုပ္ေတာ့ေလ သူဇာ မေနတတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔။”

တုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္တာကုိ ရာဇာႀကားလုိက္ရျပီး ေနာက္မွာေတာ့။

(၈)

ခၽြတ္ခ်လုိက္တဲ့ ပုဆုိးရဲ့ေအာက္က ေပၚလာတဲ့ ညဳိတုိတုိလီးတံၾကီးကုိ ၾကည့္ရင္း နန္းသူဇာဖင္ေတြပါ ကိ်န္းသြားမိပါတယ္။

“အို..ေမာင့္ဟာၾကီးကပုိၾကီးလာသလုိဘဲကြာ။”

“ဟင္း ဟင္း ေၾကာက္ေနျပီလား သူဇာ။”

“မရေတာ့ဘူးေနာ္..ဟင္း ဟင္း။”

နန္းသူဇာ မ်က္လုံးကုိမွိတ္ျပီး ေပါင္ကုိ ကားေပးလုိက္ပါတယ္။ ရာဇာက နန္းသူဇာရဲ့ ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲကုိ ၀င္လုိက္ပါတယ္။ သူ႔လီးၾကီးကုိ နန္းသူဇာရဲ့ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအလယ္က အေမြးႏုလိမ္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြနဲ႔ ဖုံးလြမ္းေနတဲ့ အဖုတ္အေျမာင္းၾကားမွာ ေတ့ျပီး ပြတ္ဆြဲလုိက္ပါတယ္။

“ရွီး…ကၽြတ္ ကၽြတ္ ေမာင္ ဘယ္လုိလုပ္ေနတာလဲကြာ…”
နန္းသူဇာရဲ့ အားမလုိအားမရသံေလး ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ရာဇာကေတာ့ အဖုတ္ထဲကုိ သူ႔ဒစ္ျပဳတ္ရုံထည့္ျပီး ပြတ္ဆြဲေနတာေၾကာင့္

“အုိး..ကၽြတ္ ကၽြတ္…အင္း အင္း…” နန္းသူဇာရဲ့ ဖီးလ္တက္သံေလး ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူမရဲ့ ေစာက္စိေလးကုိ လီးထိပ္နဲ႔ေတ့ျပီး ပြတ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းသူဇာရဲ႕ မ်က္လုံးေလးေတြ ပြင့္လာျပီး၊ ရာဇာေက်ာကုိ သူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကုတ္ျခစ္ျပီး ခါးကုိ ေကာ့ေပးလုိက္ပါတယ္။
စြပ္….ရာဇာ့လီးၾကီးက နန္းသူဇာရဲ႕ အဖုတ္က်ပ္က်ပ္ေလးထဲကုိ တစ္ဆုံးျမဳတ္၀င္သြားပါျပီ။
စြပ္..စြပ္..ပြပ္..ပြပ္.. စည္းခ်က္မွန္မွန္ေလး ရာဇာ ေဆာင့္ေပးေနပါတယ္။ မလုိးရတာၾကာလုိ႔လား မသိဘူး၊ နန္းသူဇာရဲ႕အဖုတ္က အရမ္းကုိ လုိးလုိ႔ ေကာင္းေနပါတယ္။ ရာဇာေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း နန္းသူဇာကလည္း ေကာ့ေကာ့ေပးေနတာေၾကာင့္ အေပးအယူကမ််ွွေနပါတယ္။

“ေမာင္..သြက္သြက္ေလး..သူဇာျပီးခါနီးေနျပီ။”

ရာဇာကလည္း ျပီးခါနီး ေနပါျပီ။ ရာဇာလီးက က်င္တက္လာျပီး အရမ္းကုိေကာင္းေနသလုိ နန္းသူဇာအေနနဲ႔လည္း ရာဇာလီးၾကီး ဆြဲထုတ္ျပီး ထပ္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း သူမအဖုတ္အတြင္းသား အေၾကာမ်ဥ္ေတြက အလုိလုိဆြဲညွစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ နန္းသူဇာ မ်က္ႏွာေလးရႈံံ႔သြားျပီး တအင္းအင္း တအဲအဲနဲ႔ ျငီးျငဴျပီးရာဇာရဲ႕ေက်ာကုိ အသားကုန္ဖက္တြယ္ကာ ေကာ့ေကာ့ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရာဇာကလည္း ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ဆက္ေဆာင့္ျပီး လေရေတြကုိ နန္းသူဇာ အဖုတ္နံရံေတြကို ပန္းထုတ္လုိက္ပါတယ္။ ရာဇာလီးက နန္းသူဇာအဖုတ္ထဲက ကၽြတ္ထြက္သြားခ်ိန္မွာ နန္းသူဇာရဲ့ အဖုတ္ထဲက သူမေစာက္ေရေတြနဲ႔ ရာဇာ့လေရေတြက ဖင္ၾကားကုိစီးက်ျပီး ေမြ႕ယာေပၚကုိ ေပက်ံကုန္ပါေတာ့တယ္။

(၉)
ည ၁၂ နာရီေက်ာ္သည္ အထိ ႏြယ္သာကီ အိပ္မေပ်ာ္ေသး။ အိပ္ယာထဲမွာ တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ႏွင့္။ ဟုိတယ္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိသည့္ မီးစက္ရုံမွ အသံေတြ ၾကားေနရသည္။

“ေဒါက္ ေဒါက္” သူမ အခန္းတံခါးကုိ ေခါက္ေနေသာအသံ။ အခန္းေရွ႕ မီးေရာင္မွ ျဖာက်လာေသာအရိပ္ကုိ တံခါးေအာက္ေျခမွ ျမင္ေနရသည္။

“ဘယ္သူလဲ ဝင္ခဲ႔ေလ။” ျပန္ေျဖသံ မၾကားရ။ အရိပ္ေရာင္ပါ ေပ်ာက္သြားသည္။

“ဘယ္သူလဲ႕႕႕႕ ” အခန္းေရွ႕က သူမအသံမ်ားပင္ တုန္လာသည္။ အခန္းတံခါးကုိ မရဲတရဲ ဖြင့္ျပီး ႀကည့္လုိက္သည္။ အရိပ္အေယာင္ကုိ မျမင္ရဘဲ လမ္းေလ်ွာက္သြားေသာ အသံကုိ ၾကားရသည္။

“အမေလး သရဲ သရဲ”

တစ္ခန္းေက်ာ္မွ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေသနတ္ကုိ ခါးၾကားထုိးကာ အေပၚအက်ီျဖင့္ဖုံးျပီး ရာဇာ ကပ်ာကယာ ထြက္ခဲ႔သည္။ ႏြယ္သာကီ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး လဲေနသည္။ ရာဇာ သြားေရာက္ေပြ႔ထူျပီး၊

“ညီမေလး ႏြယ္သာကီ ႏြယ္သာကီ ဘာျဖစ္တာလဲ။”

ႏြယ္သာကီကား ေၾကာက္စိတ္ေျပဟန္ မတူေသး။

“သရဲ သရဲေျခာက္တယ္ ကုိရာဇာ။”

အျခားအခန္းမ်ားမွလည္း တံခါးမ်ား ပြင့္လာျပီး၊ ႏြယ္သာကီသူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရာက္လာသည္။

“သာကီ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊ သာကီရယ္ လန္႔လုိက္တာ။”

“ငါ့ကုိ သရဲ သရဲေျခာက္လုိ႔ဟ။”

“ဟင္႕႕႕႕” အားလုံးထိတ္လန္႕ သြားသည္။ ႏြယ္သာကီက သူမျဖစ္ပ်က္မႈကုိ ရွင္းျပေနသည္။ရာဇာထူးျခားမႈ႕ တစ္ခုကုိ သတိျပဳမိသြားသည္။

“ဒါနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ေရာ ေမာင္ေမာင္။”

“ဟုတ္ပါရဲ႕ ဒီေလာက္ဆူညံေနတာေတာင္ ထြက္မလာဘူး။ သာထက္ ေမာင္ေမာင္ကုိ သြားေခၚစမ္းပါဟ။”

သာထက္ကားေခါင္းတကုတ္ကုတ္ျဖင့္ ေမာင္ေမာင္အခန္းဆီသုိ႔။(၁၀)
မိန္းကေလးမ်ားက ငုိယုိျပီး မ်က္ႏွာလြဲေနၾကသည္။ ရာဇာပင္ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ ျဖစ္လာသည္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အေလာင္းကုိ ကမ္းစပ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနားမွာ ေတြ႔ရွိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမင္ကြင္းက မရႈမလွျဖစ္သည္။ မ်က္လုံးမ်ားက ျပဴးထြက္ေနသည္။ လည္ပင္းက ျပတ္လုမတတ္ ျဖစ္ေနျပီး ဝမ္းဗုိက္မွာလည္း ဓါးဒဏ္ရာမ်ားက ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ အူမ်ားက ဝမ္းဗုိက္အျပင္သုိ႔ ထြက္ေနသည္။ မန္ေနဂ်ာႀကီးကေတာ့ အနီးဆုံး ပင္လယ္ရဲလွည့္ကင္းထံ ဆက္သြယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။ ရာဇာလည္း ဖုန္းျဖင့္ သတင္းပုိ႔ရန္ ၾကိဳးစားေနသည္။ ရာသီဥတု ဆုိးရြားေနသျဖင့္ ဆက္သြယ္လုိ႔မရ ျဖစ္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလုံးကေတာ့ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေနျပီ။ ရာဇာ့ေခါင္းထဲမွာေတာ့ အေတြးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာဝင္ေနျပီ။ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ဘယ္သူသတ္တာလဲ ဆုိတာ သူစဥ္းစားေနျပီ။ မေန႔ညက မုိးသည္းထန္စြာ ရြာေနသျဖင့္ ေမာင္ေမာင္ ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးနဲ႔ ႀကံဳခဲ႔တာျဖစ္မည္။ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ညက လြန္စြာရက္စက္ေသာ လူသတ္ေကာင္၏ သတ္ျဖတ္ျခင္းကုိ ခံခဲ႔ရျပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ အားလုံးက တရားခံ ျဖစ္ေနႏုိင္သည္။ ႏြယ္သာကီကေတာ့ တရွံဳ႕ရွံဳ႕ႏွင့္ မ်က္ရည္မဆည္ႏုိင္ ျဖစ္ေနျပီ။ ရုိစီႏွင့္ စုိးစုိးေဝလည္း ငုိေနသည္။ ေယာက်ၤားေလးေတြကလည္း ဒီလုိျမင္ကြင္းမ်ဳိး ျမင္လုိက္ရေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မယုံရဲဘဲ တုန္လႈပ္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

(၁၁)
အခ်ိန္က ည(၁၁)နာရီခန္႔ ရွိေနျပီ၊ ရာဇာ အိပ္မေပ်ာ္နုိင္ေသး ေမာင္ေမာင့္အေလာင္းကုိ ေန႔လည္ကပင္ ဟုိတယ္ေနာက္က အုန္းေတာထဲမွာ ျမဳပ္လုိက္ျပီ။ ရာသီဥတုကလည္း မေကာင္းေသး။ က်န္ရစ္ေသာ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ တစ္ခန္းတည္း အိပ္ေနၾကျပီ။ ေဘးနားမွာ အိပ္ေနေသာ သာထက္ႏွင့္ႏုိင္မင္းကုိ ၾကည့္ျပီး သူလည္းသနားေနမိသည္။ ေကာင္ေလးေတြလည္း သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေမာင္ေမာင္၏ အျဖစ္ကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လုိက္ရသျဖင့္ တုန္လႈပ္ေနဟန္တူသည္။ ေန႔လည္က ေသဆုံးသူေမာင္ေမာင္၏ လက္ထဲတြင္ မလြတ္တမ္း ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ ပစၥည္းေလးကုိ သူစဥ္းစားေနမိသည္။ အက်ီၾကယ္သီးေလးပင္။ အက်ီကေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးအက်ီၾကယ္သီးပင္။ ဒါသည္ပင္ သူ႕အတြက္သဲလြန္စ။ သည္သဲလြန္စအျပင္ ဘာသဲလြန္စမွ မရရွိေတာ့ အခက္သားပင္။ စဥ္းစားရင္း ေခါင္းမ်ား မူးေနာက္လာသျဖင့္ ဒီေန႔က်မွ သူလည္း ထူးထူးျခားျခား အိပ္ခ်င္ေနမိသည္။ မ်က္ႏွာေပၚ ဖတ္ခနဲစဥ္လာေသာ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ သူလည္း ျပန္ႏုိးလာသည္။ ဟူး… အခန္းျပဴတင္းတံခါး ပြင့္ေနတာဘဲ။ အျပင္မွာမုိးက သည္းသည္းမဲမဲ ရြာေနသည္။ သူအခန္းတံခါးကုိ ထပိတ္ရင္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ထူးဆန္းသလုိ ျဖစ္သြားသည္။ သာထက္… သာထက္ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။ ႏိုင္မင္းကေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနသည္။ သူလဲ နိုင္မင္းကို ႏွိဳးလုိက္သည္။

“ႏုိင္မင္း..ႏုိင္မင္း…ညီေလး။”

ႏုိင္မင္းလည္း နိုးလာသည္။

“ညီေလး…သာထက္ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။”

“ဗ်ာ…အကုိ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူအိပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။”

“ဟုတ္တယ္…သာထက္ အကုိလဲ အိပ္ေပ်ာ္ျပီးႏုိးလာေတာ့ သူ႔ကုိမေတြ႔ေတာ့..ဘယ္မ်ားသြားလဲမသိဘူး။”

သုိ႔ႏွင့္ ရာဇာႏွင့္ႏုိင္မင္းလဲ သာထက္ကုိ ရွာရန္ ထြက္လာသည္။

“ႏုိင္မင္းေရ ႏုိင္မင္း…။”
အျပင္မွာရြာေနေသာ မုိးႏွင့္အတူ ေလကလဲၾကမ္းလာသည္။

“သာထက္..သာထက္…” မိန္းကေလးအခန္းကလည္း နိုးလာသည္။ မိန္းကေလးေတြလဲ သာထက္ကုိ ၀ုိငး္ရွာၾကသည္။ သူတုိ႔လည္း ဟုိတယ္ေအာက္ထပ္သုိ႔ ဆင္းရွာမည္ျပဳစဥ္။ ေအာက္ထပ္မွ…

“လာ..လာၾကပါဦးဗ်ဳိ႔…ဒီမွာ…သာထက္…သာထက္…။”

ဟုိတယ္မွာေစာင့္ေနေသာ အဖုိးၾကီး၏ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ေအာ္ေခၚသံက မုိးအသံကုိ ဖုံးလြမ္းသြားျပီး၊ အားလုံး ပီပီျပင္ျပင္ ၾကားလုိက္ရေတာ့ သာထက္တစ္ေယာက္ တစ္ခုခုျဖစ္ေနျပီဆုိတာ အားလုံးထင္လုိက္ၾကေလေတာ့သည္။

(၁၂)
ရာဇာ သာထက္ အေလာင္းကုိ စစ္ေဆးလုိက္သည္။ အားလုံးကေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ ေနၾကသည္။ သာထက္ လည္ပင္းကလဲ ျပတ္လုမတတ္ပင္။ ရာဇာက အားလုံးကုိ ေဝ့ၾကည့္လုိက္သည္။ အားလုံးက ေခါင္းငုံ႔ေနၾကသည္။ ယခုေတာ့ ရာဇာကုိ ဘယ္လုိလူမွန္း အားလုံးက သိသြားၾကျပီ ျဖစ္သည္။ ရာဇာကုိ လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က ကၽြန္းသာယာမွာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည့္ သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမေလး ဝင္မီ ေပ်ာက္ဆုံးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အထူးတာဝန္ေပးခ်က္ျဖင့္ ေရာက္ရွိလာေသာ ေထာက္လွန္းေရး တစ္ဦးမွန္း သိသြားၾကျပီ ျဖစ္သည္။ ယခုအေျခအေနက ဖြင့္မေျပာလုိ႔လဲ မျဖစ္ေတာ့။ ရာဇာ ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္လုိက္ျပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆုိ ကၽြန္းေပၚကုိ လုံျခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား ေရာက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါသည္။

ရာဇာက အားလုံးကုိ “ဒီက ညီေလး ညီမေလးတုိ႔ အားလုံး ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု မွာခ်င္ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ေသသြားတာ ႏွစ္ေယာက္ရွိသြားျပီ။ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ သာထက္။ ဒါေၾကာင့္ ညဖက္ေရာ ေန႔ဖက္ေရာ ဒီကၽြန္းေပၚက တစ္ေနရာရာကုိ သြားမယ္ဆုိ အုပ္စုလုိက္ သြားၾကပါ။ ဒါကုိလည္း လုိက္နာေစခ်င္တယ္။ အခုအေနအထားက အႏၱရာယ္အရမ္းမ်ားတယ္။ လူသတ္သမားက ဘယ္သူမွန္း မသိဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ အခ်ိန္မေရြး သူ႔လက္ခ်က္မိသြားႏုိင္တယ္။ အခု လုံျခဳံေရးအဖြဲ႕ေတြ ေနာက္ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ဆုိ ေရာက္လာ လိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ လုံျခဳံေရးအဖြဲ႕ေတြ ေရာက္မလာမခ်င္း အုပ္စုခြဲ မသြားပါနဲ႔။ ခြင့္မျပဳဘဲသြားရင္ တရားခံလုိ႔ သတ္မွတ္ရလိမ့္မယ္။”

ရာဇာက သူမွာစရာရွိသည္မ်ားကုိ မွာလုိက္သည္။ သူ႔ေခါင္းထဲမွာလဲ ရႈပ္ေထြးေနသည္။ အမႈ အေျခအေနက ဆုိးသထက္ဆုိးလာျပီ။ အခုဆုိရင္ လူႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ေသဆုံးသြားျပီေလ။ သူ႔အေပၚလဲ ဖိအားမ်ား က်ေရာက္လာျပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ သူသဲလြန္စေလးတစ္ခု ရခဲ႔သည္။ သာထက္လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ ပစၥည္းေလးတစ္ခု။ အားလုံးမျမင္ခင္ သူသိမ္းထားလုိက္သည္။ ဒီပစၥည္းေလးက သူ႔အတြက္ သက္ေသပင္။

(၁၃)
အခ်ိန္က ည(၁၀)နာရီ ရွိျပီ။ ဒီေန႔ညလဲ ေလေရာ မုိးေရာက ခ်ေနျပန္ျပီ။ အိမ္မက္ထဲမွာ လူသတ္သမားလုိက္လုိ႔ ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးေနရေသာ စုိးစုိးေဝ လန္႔ႏုိးလာျပီး၊ ေဘးနားကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့။ ရုိစီႏွင့္ႏြယ္သာကီ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ အခန္းျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္ခဲ့သည္။ သူမ ဒီေနရာကုိ လုိက္လာမိတာ မွားမ်ားမွားသြားျပီလားလုိ႔ ေတြးမိေနသည္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ ဖုန္းမီးေလး အားကုိးျဖင့္သာ ထြက္လာရတယ္။ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ သတ္ေနေသာ လူသတ္သမားရန္ကုိလဲ ေၾကာက္ရေသးတယ္။ အေမ့ သူမ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ တုိက္မိသြားတယ္။

“ကုိရာဇာ—”

“ညီမေလး အခန္းထဲမွာပဲ ေနေလ။”

“မဟုတ္ဖူး ကုိရာဇာ အခန္းထဲမွာ ရုိစီေရာ ႏြယ္သာကီေရာ မရွိၾကလုိ႔ ညီမလဲရွာမလုိ႔။”

“ဟင္” ရာဇာ အံ့ၾသသြားသည္။ ဒီေလာက္အႏၱရာယ္မ်ားေသာ အေနအထားမွာ သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ထြက္သြားၾကသလဲ။

စုိးစုိးေဝအဖုိ႔ေတာ့ ေၾကာက္ေနခ်ိန္မွာ အေဖာ္ရသြားလုိ႔ ကုိရာဇာရဲ႕လက္ေမာင္းကုိ အားကုိးတႀကီး ဆုပ္ကုိင္လုိက္မိသည္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ ကုိရာဇာအေၾကာင္း ေတြးမိေနေသးသည္။ ႏြယ္သာကီ ခဏခဏေျပာသည္။ ႏြယ္သာကီ့အမႏွင့္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးသည္ ဆုိလား။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ကုိရာဇာကား ေယာက်ၤားေတာ္ေတာ္ပီသသည့္ပုံပင္။ ကုိယ္ကာယကက်စ္လ်စ္ျပီး ေယာက်ၤားေခ်ာ ေခ်ာေသာသူတစ္ေယာက္ပဲဟု သူမေတြးမိျပီး ရင္ခုန္သြားမိသည္။ ႏြယ္သာကီတုိ႔ ရုိစီတုိ႔ကလဲ ကုိရာဇာကုိ ႀကိဳက္ေနၾကတယ္ဆုိတာ သူမသိသည္။ သူမက ႏြယ္သာကီတုိ႔ ရုိစီတုိ႔လုိ မျပင္တတ္ မဆင္တတ္ဆုိေတာ့ မဝံ့ရဲဘူးေလ။

(၁၄)
“ညီမေလး စုိးစုိးေဝ”

“ရွင္ ဟုတ္ေျပာပါ ကုိရာဇာ။” အေတြးထဲႏြံနစ္ေနေသာ စုိးစုိးေဝ ရာဇာ့ အသံၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာသည္။

“အကုိ စုိးစုိးေဝ ကုိ ခ်စ္တယ္။”

“ရွင္” ဒီတစ္ခါမွ စုိးစုိးေဝ အံ့ၾသသြားသည္။ ရင္ထဲမွာ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္သလုိ ဆူညံသြားသည္။ ဘာေျပာလုိ႔ ေျပာရမွန္း မသိ။ သူမ ၾကားခ်င္ေနေသာ စကားကုိ ယခုလုိ မထင္မွတ္ပဲၾကားလုိက္ရေတာ့ စကားပင္ျပန္မေျပာႏုိင္ေအာင္ပင္။

“အကုိ႔ကုိ စိတ္ဆုိးသြားလား။” စုိးစုိးေဝ ဘာမွျပန္မေျပာတာေၾကာင့္ ရာဇာ ဒီေကာင္မေလး သူ႔ကုိ စိတ္ဆုိးသြားျပီ ထင္မိသည္။

“မဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူး အကုိ။ စုိးစုိး ထင္မထားလုိ႔ပါ။ စုိးစုိး ထင္တာ က ႏြယ္သာကီတုိ႔ ရုိစီတုိ႔ကုိ ႀကိဳက္မယ္ ထင္ေနတာ။”

“အခု မဟုတ္မွန္း သိျပီ မဟုတ္လား။ အကုိ ႀကိဳက္တာ စုိးစုိးကုိ။ စုိးစုိး လက္မခံဘူးဆုိရင္ ကုိယ္ေတာ့ေၾကကြဲျပီ။”

“အုိ စုိးစုိးက ဘာေျပာရေသးလုိ႔လဲ။”

“ဒါဆုိ ဒါဆုိ စုိးစုိးက ကုိယ့္ကုိ ခ်စ္တယ္ေပါ့။”

စုိးစုိးေဝ ရွက္သြားပါတယ္။ “အုိ မေျပာခ်င္ဘူး ရွက္တယ္။”

“ကဲ ဒါဆုိလဲ အရွက္ကုန္သြားေအာင္။”

“အေမ့” စုိးစုိးေဝ ခါးကုိ အကုိရာဇာ ဖက္လုိက္တာမ်ား စပါးႀကီးေျမြ က်ေနတာ။ တစ္ကုိယ္လုံး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေစြ႕ခနဲပဲ။ စုိးစုိးရဲ႕ ဆံႏြယ္ေတြ မ်က္ႏွာေတြ နားရြက္ေတြ ပါးျပင္ေတြကုိ နမ္းပစ္လုိက္တာမ်ား ပုိင္စုိးပုိင္နင္း။ ဒါကုိပဲ စုိးစုိးေဝက ခံယူခ်င္ေနတာေလ။

(၁၅)
ရာဇာႏွင့္ စုိးစုိးေဝ အေပးအယူမ်ွေနစဥ္ ေအာက္ထပ္က အခန္းတစ္ခုထဲမွာလဲ ရုိစီႏွင့္ႏုိင္မင္းက အေပးအယူမ်ွေနသည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က ရီးစားျဖစ္ေနၾကတာ ၾကာျပီ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္ မသိၾက။ ဟုိတယ္ေစာင့္ဘႀကီးကုိ ႏုိင္မင္းက စည္းရုံးထားေတာ့ လစ္လ်ွင္လစ္သလုိ ေအာက္ကအခန္းမွာ ရုိစီကုိ ဘြတ္လုိ႔ ရေနသည္။ ရုိစီကလဲအထန္ ႏုိင္မင္းကလဲအထန္ ဆုိေတာ့ အႏၱရာယ္ကုိပင္ မမႈၾက။ ဟုိတယ္ေစာင့္ဦးေလးႀကီးကလဲ ပုိက္ဆံရသည္ထက္ အခန္းထဲက ပြဲကုိၾကည့္ခ်င္ေသာ ဝါသနာနဲ႔ပင္ တန္ေနသည္။ ယခုလဲ ခုနက ႏုိင္မင္းနဲ႔ရုိစီတုိ႔ အျပန္အလွန္ မႈတ္ေနၾကရာမွ ခ်စ္ရည္လူးပြဲကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ေရငတ္ေနသည္။ ေကာင္မေလးကလဲ တကယ့္ အထန္ပင္ ေကာင္ေလးက ေအာက္က ျဖစ္ေနသည္။ ရုိစီ့ နို႔ေတြကုိ ႏုိင္မင္းက ေအာက္မွ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နုိင္မင္း လီးေခ်ာင္းကေတာ့ ရုိစီ့အဖုတ္ထဲမွာ က်င္းစိမ္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ဖင္ကုိၾကြၾကြျပီး ေဆာင့္ေနေသာရုိစီကား မ်က္လုံးမ်ားစင္းလ်ွက္။

စြပ္စြပ္ ပြတ္ပြတ္ ဘတ္ဘတ္ ဟင္း အင္း အား ဟင္း
ဟင္း အား အား
တုိးတုိးေလး ညဥ္းညဴသံမ်ားကလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။

ေကာင္မေလးရုိစီ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူ ႏုိင္မင္းကလဲ တအီးအီး တအဲအဲနဲ႔ ေကာင္းေနသည္။ ရုိစီကလည္း သူမျပီးခါနီး၍ လႈပ္ရွားမႈေတြ ပုိသြက္လာသလုိ နုိင္မင္းကလဲ ေအာက္မွ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ပင့္ပင့္ျပီး လုိးေနသည္။ ထုိျမင္ကြင္းကုိ ေခ်ာင္းေနေသာ ဟုိတယ္ေစာင့္အဖုိးႀကီးအဖုိ႔လဲ ဖီးလ္တက္ျပီးရင္း တက္ရင္းျဖစ္ေနေတာ့ ေနာက္ကလူရိပ္ကုိ သတိမထားမိလုိက္ပါ။

(၁၆)
စုိးစုိးေဝ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္သည္အထိပင္ ရင္ေတြခုန္ေနတုန္း။ ကုိရာဇာရဲ႕အနမ္းေတြကုိ ျပန္ေတြးမိရင္း သူမရွက္ေနမိေသးတယ္။ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏြယ္သာကီ ေရာက္ေနျပီ။

“သာကီ နင္ဘယ္သြားေနတာလဲဟင္။”

ႏြယ္သာကီကား မုိးမိလာဟန္ တူသည္။ မုိးေရေတြလဲ စုိလုိ႔။

“ေၾသာ္ စုိးစုိး နင့္ကုိ ျပစရာရွိတယ္ ဟဲ့။ ထီးယူလာခဲ့။ ေအာက္မွာ ရုိစီနဲ႔ႏုိင္မင္း ရွိတယ္။ ကုိရာဇာေက်ာ္ေရာ ေရာက္ေနတယ္။”

ခုနကမွ ကုိရာဇာ အခန္းထဲ ဝင္သြားတာပါ။ ႏြယ္သာကီ ဘာေတြေျပာေနပါလိမ့္။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပင္။ စိတ္ထဲ ထင့္သြားသည္။ ဘုရားေရ အခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ႏြယ္သာကီဝတ္ထားတာ မိန္းကေလးအက်ီ မဟုတ္။ ေယာက်ၤားေလးအက်ီ။ ၾကယ္သီးေတြကုိ သူမျမင္လုိက္သည္။ ရင္ဘတ္ေနရာမွာ ၾကယ္သီးတစ္လုံးျဳတ္ေနသည္။
ထုိၾကယ္သီးကုိ ျမင္ဖူးခဲ့သည္။ ဘယ္ေနရာမွာပါလိမ့္ စဥ္းစားစမ္း စဥ္းစားစမ္း။ စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားသည္။ ဒီၾကယ္သီးပုံစံက ေမာင္ေမာင္ အသတ္ခံရစဥ္ေတြ႔ေသာ ၾကယ္သီး ပုံစံႏွင့္ခြ်တ္စြတ္။ ဘုရားေရ ဒါဆုိဒါဆို လူသတ္သမားက။ အခန္းတံခါးပိတ္သံ ၾကားလုိက္ရေတာ့ လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။

“အမေလး” သူမ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္လုိက္သည္။ မုိးေတြကလဲ သဲသဲ မဲမဲ ရြာခ်ျပီ။

“သြားမယ္ေလ စုိးစုိး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။”

ႏြယ္သာကီ့ လက္ထဲမွာ ဓါးတစ္ေခ်ာင္း။ ဘုရားေရ သူမရင္ေတြ အမွန္အကန္ တုန္လာျပီ။

“ဘာ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ သာကီ။”

“ဟင္း ဟင္း” ႏြယ္သာကီရဲ႕ ရယ္သံက သူမကုိ ၾကက္သီးမ်ားျဖန္း သြားေစပါေတာ့တယ္။

(၁၇)
“သာကီ နင္ နင္ ငါ့ကုိ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲဟင္။”
“ဟင္း ဟင္း အားလုံးေသျပီေလ။ နင္တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တာ ေကာင္မ။ နင့္ကုိငါ သတ္ဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့တာ။”

ႏြယ္သာကီ့ မ်က္လုံးမ်ားက ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပဴးေနသည္။ စုိးစုိးေဝ ေၾကာက္လာသည္။

“မလုပ္ပါနဲ႔ သာကီ ငါ့မွာ ဘာအျပစ္ရွိလုိ႔လဲဟင္။”

“ဟင္း ဟင္း နင့္မွာေတာ့ အျပစ္မရွိပါဘူး။ ဝင္မီဆုိတဲ့ေကာင္မရယ္ ေသသြားတဲ့ေကာင္ေတြ ေကာင္မေတြမွာပဲ အျပစ္ရွိတာ။ သူတုိ႔က လူယုတ္မာေတြ ေသသင့္ပါတယ္။ နင့္ကုိေတာ့ ငါသနားပါတယ္။ နင္ရပ္ေနတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ကေလ ဝင္မီကုိ ငါတြန္းခ်လုိက္တဲ့ျပဴတင္းေပါက္ေလ ခစ္ခစ္။”

“ဒါ ဒါဆုိ ဝင္မီ ဝင္မီ့ကုိ နင္သတ္လုိက္တာေပါ့ ဟုတ္လား သာကီ။”

“က်ားကုိက္ပါတယ္ဆုိမွ အေပါက္ေလးနဲ႔လား လာေမးေနတယ္။ ကဲ အားလုံးေသေတာ့ နင္လဲေသေတာ့။”

“အမေလး ကယ္ၾကပါအုံး။” စုိးစုိးေဝ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ရင္း ပတ္ေျပးေတာ့သည္။ ပထမ ဓါးထုိးခ်က္က သူမပုခုံးေစာင္းကုိ ရွပ္ထိသြားျပီး ေသြးမ်ားထြက္လာသည္။ ႏြယ္သာကီက သူမဆံပင္ေတြကုိ ဆြဲဆုပ္ျပီး နံရံႏွင့္တရြက္တုိက္ဆြဲေခၚကာ နံရံႏွင့္ပစ္ေဆာင့္သည္။ ေခါင္းကြဲသြားျပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။

“လာစမ္း ေကာင္မ”

ႏြယ္သာကီ ရဲ႕လက္မွ ဓါးေျမာင္က လက္ခနဲျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ အခန္းတံခါးကုိ ေဆာငိ့ကန္သံ ၾကားလုိက္ရျပီး တံခါးခ်ပ္က လြင့္ထြက္လာသည္။
ရင္ဘတ္မွာ ေသြးေတြထြက္ေနေသာ ကုိရာဇာ။ ကုိရာဇာလက္ထဲမွ ေသနတ္မွ မီးပြင့္ေလးမ်ား ျဖာထြက္လာျပီး ႏြယ္သာကီ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပုံက်သြားတာ သူမျမင္လုိက္ရသည္။ ကမ္းေျခဘက္မွ မီးေရာင္မ်ား ဝင္းလက္လာျပီး ဟုိတယ္ေပၚ ေျပးတက္လာသည့္ ေျခသံမ်ားကုိၾကားရသည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူမစိတ္တစ္ခုလုံး အေမွာင္အတိ က်သြားသည္။ သူမ မ်က္လုံးေတြ မဝါးခင္ ျမင္လုိက္ရတာက အခန္းတြင္းသုိ႔ ဝင္လာေသာ လက္နက္ကုိင္ရဲမ်ား ကုိပင္။

(၁၈)
“စုိးစုိး စုိးစုိး” ေခၚသံမ်ားက နီးလုိက္ေဝးလုိက္ႏွင့္။ အသံမ်ားက ပုိၾကည္လင္လာသလုိ မ်က္လုံးကုိ အားယူ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူမကုိ စုိးရိမ္တႀကီး ၾကည့္ေနေသာ ကုိရာဇာကုိ ျမင္ရသည္။

“စုိးစုိး ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ကုိရာဇာ။”

“ျမိတ္ျမိဳ႕ေဆးရုံမွာ စုိးစုိးရဲ႕။ သာကီေရာ သာကီေရာ ကုိရာဇာ။”

“သူေသသြားျပီ စုိးစုိး။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ဘဝက သနားစရာပါ။ ဝင္မီတုိ႔နဲ႔ ဒီကုိ အလည္လာေတာ့ စုိးစုိး မရွိခင္ သူတုိ႔ ဟုိဖက္ကေတာထဲ တကယ္ေတာ့ ဒီဟုိတယ္က ဝင္မီ့အေဖ ပုိင္တာ။ မူးယစ္ေဆးဝါး ထုတ္တဲ့ေနရာတစ္ခု။ ဝင္မီရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ မိဘေတြလဲ ရွယ္ယာပါတယ္။ ဒီကၽြန္းကုိ သာကီမေရာက္ခင္ ဝင္မီက ႏြယ္သာကီကုိ အလည္ေခၚလာခဲ့ဖူးသည္ဟု ဆုိသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးကိစၥကုိ အမွတ္မထင္ သာကီက သိသြားတယ္။ ဒီေတာ့ဝင္မီက သာကီကုိ သူ႔လူေတြနဲ႔ဖမ္းခ်ဳပ္၊ မုဒိန္းက်င့္ခုိင္းျပီး ဗြီဒီယုိရုိက္ထားခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အက်ပ္ကုိင္ျပီး ခုိင္းတာေပါ့။
ဝင္မီက သာကီကုိ ဘယ္ေလာက္ထိ နိုင္စားခဲ့သလဲဆုိရင္ သူ႔ခ်စ္သူကုိပါ ေခၚျပီး မုဒိန္း ခဏခဏ က်င့္ခုိင္းတယ္။ ဒီကၽြန္းေပၚေရာက္ေတာ့ သာကီက ဝင္မီကုိသတ္လုိက္တယ္။ ႏြယ္သာကီက အရွက္ႀကီးတယ္။ အႏုိင္က်င့္ခံရဖန္ မ်ားေတာ့ အားလုံးကုိ စိတ္နာျပီး ရန္သူ ထင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝင္မီဖုန္းကုိ သူရထားေတာ့ သရဲေျခာက္တယ္ ထင္ေအာင္လုပ္၊ မူးယစ္ေဆးေရာင္းတဲ့ ဝင္မီသူငယ္ခ်င္းေတြကုိပါ သတ္ဖုိ႔ႀကံခဲ့တာ။ စုိးစုိးကုိေတာ့ ႏွဳတ္ပိတ္တဲ့အေနနဲ႔ ရွင္းပစ္မလုိ႔ဘဲ။ အဲ့ညက အကုိပါ ကံေကာင္းလုိ႔ မေသတာ။ သူက အကုိ႔ကုိ အေသထုိးတာ။ ေသျပီ ထင္ျပီး ပစ္ထားခဲ့တာ။”

ေၾသာ္ ဒီလုိကုိးလုိ ႔စုိးစုိးေဝေတြးမိလုိက္သည္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေက်ာခ်မ္းစရာပင္။ ကုိရာဇာ ေျပာျပမႈအရ ဟုိတယ္ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား ေအာက္မွာ ဝင္မီဟုယူဆရေသာအရုိးစုကုိ တာဝန္ရွိသူမ်ားမွ ေတြ႔ရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရုံမွ တပါး သူမ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါ။ အိမ္မက္ဆုိးႀကီးမက္ျပီး

(၁၉)
ေနာက္ သုံးလခန္႔ အၾကာမွာေတာ့ တုိက္ခန္းတစ္ခုထဲက နွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ၾကီးေပၚမွာ စုိးစုိးေဝ ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။ အိပ္လုိ႔မေပ်ာ္ နာရီကုိ တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္။ ဒီတုိက္ခန္းက ေဖေဖႏွင့္ေမေမ လက္ဖြဲ႕ေပးလုိက္ေသာ အခန္း။ ဒီေန႔ပဲ ေမာင္ႏွင့္သူမ မဂၤလာေဆာင္သည္။ မဂၤလာဦးည ကုတင္ႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြဖုိေနသည္။ ဘယ္လုိ ရင္ဆုိင္ရမွန္း မသိ။ ဒုကၡပါပဲ။ အခ်ိန္ေတြကလဲ အကုန္ျမန္လုိက္တာ။

“ရာဇာေရ ငါတုိ႔ ျပန္လာျပီေဟ့။ ငါ့ေကာင္ႀကီးက ေနာ့ဒီည ႏြားသုိးႀကိဳးျပတ္ေပါ့ကြာ။ ဟာကြာ မေနာက္နဲ႔ေလ။”

ဟီးဟီး ဟားဟား ေျပာသံမ်ားကုိ ၾကားရျပီး တံခါးေခါက္သံ ၾကားရသည္။

“စုိးစုိးေရ စုိးစုိး ေမာင္ျပန္လာျပီ။”

တံခါးကုိဖြင့္လုိက္ေတာ့ ေမာင္ႏွင့္ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြက စပ္ျဖီးျဖီးႏွင့္။

“ကဲ မစုိးစုိးေရ ကုိရာဇာကုိ ထားခဲ့ျပီေနာ္။ စိတ္ခ်လက္ခ် ဟီးဟီး။”

စုိးစုိးေဝ မ်က္ႏွာေလးပင္ ရဲတြတ္ေနသည္။ ရွက္လုိ႔။ ေမာင္က ထိန္းႏုိင္သည္။ အခန္းထဲဝင္ျပီး တံခါးကုိ ေလာ့ခ်လုိက္သည္။ အဝတ္လဲေနသည္ထင္။ စုိးစုိးေဝ ေက်ာေပးျပီး အိပ္ေနသည္။ မီးခလုပ္မွိတ္လုိက္သံ ၾကားရျပီး ျခင္ေထာင္ကုိလွန္ကာ ေမာင္ဝင္လာသည္။ ေမာင္က သူမခါးကုိ လွန္းဖက္ျပီး သူမပါးကုိ နမ္းသည္။

“မိန္းမ အဟဲ ေမာင့္အသံၾကားရတာ သူမ ဖင္ပင္က်ိန္းသည္။ ေသးေပါက္ခ်င္သလုိ ျဖစ္သြားသည္။ သူမ ပါကင္ဖြင့္ခံရေတာ့မွာ ေသခ်ာေနသည္။
မ်က္လုံးကုိ အတင္းမွိတ္ထားမိသည္။ ေမာင့္လက္ေတြက သူမကုိယ္အႏွံ႕တေရြ႔ေရြ႕ သြားေနသည္။ ေမာင့္အနမ္းေတြက ရင္ခုန္သံျမန္လာသည္။ အုိ သူမ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကုိ ေမာင္က ထမိန္ထဲလက္ရႈိႏႈိက္လုိက္တာ ေခါင္းပင္ႀကီးသြားသည္။ သူမေပါင္ခြၾကားမွာ ဘာလုိ႔မွန္းမသိ အရည္ေလးေတြ ရြဲစုိေနသည္။ သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိ ျဖဳတ္ခံလုိက္ရျပီး၊ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ေမာင္စုိ႔ေတာ့ ေကာ့သြားျပီး မ်က္လုံးပြင့္သြားသည္။
ေမာင့္တစ္ကုိယ္လုံး အဝတ္မရွိေတာ့။ သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ေမာင္ဆြဲကားျပီး သူမေစာက္ဖုတ္ အဝေလးကုိ ေတ့ထားေသာ ေမာင့္လီးႀကီးကုိ ျမင္ေတာ့ ဖင္က်ဳံံသြားမိတယ္။ နည္းတဲ့ဒုတ္ မဟုတ္။ အဖုတ္ေတာ့ ကြဲပါျပီလုိ႔ ထင္မိသြားတယ္။ အေမ့ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ေမာင့္လီး ထုိးသြင္းေတာ့ သူမလက္ေတြ ေမြ႔ယာစကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားမိတယ္။ ေမာင့္လက္ႏွစ္ဖက္က သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဖိခ်ဳပ္ျပီး အားနဲ႔ေဆာင့္သြင္းလုိက္ေတာ့ စြပ္ ေဖာက္ အေမ့။ သူမ အပ်ဳိစင္ေမွးေလး ေပါက္သြားျပီ။ ေမာင့္လီးကုိ သူမေစာက္ပတ္ အတြင္းနံရံေတြက အလုိလုိ ဆြဲညွစ္ထားမိတယ္။ ေမာင္က ျပန္ဆြဲထုတ္ျပီး အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။

“စြပ္ စြပ္ အီး အ ေမာင္ စုိးစုိးကုိ သနားပါဦး။”

မယားနဲ႔ႏြား မသနားနဲ႔ဆုိတဲ့ အတုိင္း ရာဇာကေတာ့ မ်က္ရည္ေလးဝုိင္းေနတဲ့ စုိးစုိးစကားသံကုိ ဂရုမစုိက္ေတာ့ပါဘူး။ စုိးစုိးေဝရဲ႕ ေစာက္ပတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကုိ သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ကုိ ေဆာင့္ျပီး အသားကုန္ ဘြတ္ေတာ့တာပါပဲ။

စြပ္ စြပ္ စြပ္ စြပ္

“အ အ ေမာင္ စုိးစုိးကုိ သတ္ေနတာလား။ အ အ”

စြပ္ စြပ္ “အေမေရ သမီးကုိ ကယ္ပါအုံး။ အ အ ေမာင္ ေမာင္ သနားပါ။ အ အ”

တျဖည္းျဖည္းနဲ ႔စုိးစုိးေဝ ေမာသံေလးေပါက္လာျပီး အသက္ရႈပုိျပင္းလာကာ ခါးေတြ ေကာ့ေကာ့ေပးလာပါတယ္။

“ေမာင္ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးပါ။ အ အ အင္း အင္း။”

စုိးစုိးေဝရဲ႕ အငမ္းမရ လီးအရသာသိသြားတဲ့ ျငီးျငဴသံေတြနဲ႔အတူ ရာဇာကလဲ သူ႔လီးႀကီးကုိ တစ္ခါမွ အလုိးမခံရဖူးေသးတဲ့ ဇနီးေခ်ာေလးရဲ႕ ေစာက္ပတ္က်ဥ္းေလးထဲ ဖိဖိသြင္းလုိက္ ထုတ္လုိက္နဲ႔ အသားကုန္ ဘြတ္ေနၾကတာ စိတ္ရွိလက္ရွိပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ တေစၧမေလးဝင္မီ သူတုိ႔နား ရွိရင္ေတာင္ ေျခာက္ရဲမယ္ မထင္ပါဘူး။ သူပါ ရာဇာ့ အလုိးခံရမွာ ေၾကာက္လုိ႔ေလ။

ျပီးပါျပီ